Blok van der Velden te koop.

Marktplaats.

Marktplaats zorgt voor ontmoetingen, gesprekken, bijzondere momenten. Vooral dat aspect fascineert me.

Schilderij.

Op Marktplaats wordt een schilderij van Ad Blok van der Velden (1913-1980) aangeboden, een bekende (Texelse) schilder. Ik heb zelf een prachtig werk van hem hangen.

‘De Branding’, heeft mijn opa in 1959 van de schilder gekregen. Grootvader was eigenaar van Hotel Nap op Terschelling en Ad Blok van der Velden werkte een winter op het eiland.

De kunstenaar at en dronk regelmatig in het hotel en de betaling werd geregeld via dit schilderij.

Ontmoeting.

We rijden naar een klein dorpje op de grens van Groningen en Drenthe.

Een statig huis. Het duurt even voor ik gemorrel aan de deur hoor. Een oudere man doet open, slecht ter been, de rechterarm werkeloos hangend langs z’n lichaam. Iemand links een hand geven voelt dan vreemd. Strek je je linkerhand naar zijn linker, of doe je dat met je rechter?

Stuntelig schuifelt hij voor me uit naar de woonkamer. We gaan zitten. Hij zit aan een borrel en biedt mij er ook één aan. Ik sla het aanbod af.

Het schilderij hangt pontificaal en in alle glorie boven de bank. Een prachtige Texelse Sluftervallei.

Leven.

‘Mijn vrouw is 4 jaar geleden plotseling overleden. Ik heb het schilderij destijds samen met haar gekocht, ze was er dol op.

Samen hadden we een prachtig bedrijf, een supermarkt. Zij was het gezicht van de zaak, regelde alles. Ik werkte op de achtergrond: administratie, bestellingen, dat soort dingen.

Ik ben compleet ingestort na haar overlijden. Na een paar maanden ben ik weer gaan werken. Maar inmiddels was ik een té goede klant van onze eigen slijterij. Ik wilde m’n verdriet verdrinken. Na een half jaar ging het niet meer en ben ik gestopt in de zaak.

Mijn zoon was een jaar voor de dood van mijn vrouw al vennoot geworden en is alleen doorgegaan met het bedrijf. Hij maakte keurig maandelijks de afgesproken toelage over. Verder hadden we niet veel contact.

Twee jaar geleden kwam de volgende klap: een hersenbloeding. Na 4 maanden revalidatiecentrum kwam ik thuis, alleen. Ik heb wat ik heb, daar moet ik het mee doen en zit hier nu elke dag. Ik lees veel, drink m’n borrel en ga er op uit met m’n scootmobiel, zo kom ik de dagen door.’

Brief.

‘Vorige week kwam een brief van de advocaat van mijn zoon. Het maandbedrag wordt lastig op te hoesten nu de supermarkt minder loopt, hij moet de toelage drastisch verlagen.

Ik heb mijn zoon vervolgens gebeld. Hij suggereerde dat ik de sieraden van vrouw en andere “overbodige” spullen, zoals het schilderij, moet verkopen.

Aan de ene kant heb ik het geld nodig maar aan de andere kant is het een dierbare herinnering, een relikwie uit betere tijden…

Drinkt u echt geen glaasje mee?’

Bod.

Ik kijk naar het werk. Prachtig schilderij. De vraagprijs ken ik. Een schappelijk bedrag.

“Sorry”, antwoord ik, ‘bij nader inzien zie ik er toch van af…

En, schenk me toch maar een borrel in…’