Het Groene strand op…

Het Groene Strand op…

‘Eilandgevoel. Iets halverwege de benauwing dat je er niet af kunt en de vertrouwdheid van een overzichtelijke samenleving’ (John Jansen van Galen).

Wandelend langs de Willem Barentszkade. Het geluid van de meeuwen boven De Kom. De Friesland vertrekt en blaast drie keer. Het Groene Strand op. Via het Seinpaalduin, door het glopje aan de Zwarteweg, naar het Brandarisplein. Fijn om weer even thuis te zijn. Goeie Peet! Nou? Aardig? Bakje maar? Mijn eilandgevoel.

Even kletsen en intussen bladeren in De Terschellinger. Vol met verslagen van de Burebieren. Fragment uit het verslag van de Buren van Formerum: ‘Iedereen zou goed op elkaar moeten letten en zorg dragen voor elkaar. Dit in overeenstemming met het oude idee om voor elkaar te zorgen als het nodig is’. Nog meer eilandgevoel. Het bestaat nog steeds.

De volgende editie van De Terschellinger. Over de burgemeesterskwestie. Onthutsend. Waar is de tijd gebleven waarin alles onderling werd opgelost? In harmonie en met de gezamenlijke wil om eruit te komen, ook als je het niet helemaal met elkaar eens bent. ‘Zullen we het er even over hebben?’ Zonder Telegraaf, kort geding, crisisbemiddelaar, commissaris van de Koning, bodemprocedure, motie van wantrouwen en persoonlijke beschadiging. Waar is het eilandgevoel?

Eilandgevoel is niet iets van vroeger. Het onderscheidt Terschelling van de rest van de wereld. Maakt het eiland uniek. Bewaak het! Wanneer het eilandgevoel verdwijnt van Terschelling, verdwijnt alles.

Vrij naar Valerius: ‘Terschelling: let op uw saeck’.

En ik wandel verder…